IČO
Skrót IČO pochodzi od słów Identifikační Číslo Osoby (Numer Identyfikacyjny Osoby). Jest to unikalny ośmiocyfrowy kod służący do jednoznacznego identyfikowania przedsiębiorców. Numer ten przyznawany jest osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, podmiotom prawnym, urzędom, sądom, ministerstwom, fundacjom, kościołom i innym organizacjom. IČO nadawane jest w momencie rejestracji działalności lub wpisu do odpowiedniego rejestru i pełni rolę analogiczną do polskiego numeru REGON.
Każda firma lub organizacja może posiadać tylko jeden numer identyfikacyjny, który jest niepowtarzalny i nie może zostać ponownie przydzielony, nawet po zakończeniu działalności podmiotu.
Warto jednak zaznaczyć, że niektórzy przedsiębiorcy, tacy jak malarze, rzeźbiarze, aktorzy, pisarze i inni artyści prowadzący działalność na podstawie ustawy o prawie autorskim, nie są zobowiązani do posiadania IČO. Oznacza to, że na fakturach czy dokumentach wydawanych przez tę grupę nie znajdziemy tego numeru.
DIČ
DIČ, czyli Daňové Identifikační Číslo (Numer Identyfikacyjny Podatkowy), odpowiada polskiemu NIP-owi. Numer ten składa się z kodu państwa (CZ) oraz ciągu cyfr. W przypadku osób prawnych po kodzie CZ podawany jest numer IČO, natomiast dla osób fizycznych – PESEL.
DIČ nadawane jest każdemu przedsiębiorcy zarejestrowanemu do podatku dochodowego. Co istotne, posiadanie DIČ nie oznacza automatycznie bycia czynnym podatnikiem VAT. Aby zostać zarejestrowanym podatnikiem VAT, konieczne jest dokonanie odrębnej rejestracji. W Czechach proces rejestracji do VAT i VAT-UE odbywa się w ramach jednej procedury.
Numer DIČ wykorzystywany jest przede wszystkim w kontaktach z urzędami skarbowymi, np. podczas rozliczania podatku dochodowego. Obowiązek umieszczania tego numeru na dokumentach takich jak faktury czy pieczątki dotyczy wyłącznie czynnych podatników VAT. Firmy, które nie są czynnymi podatnikami VAT, nie powinny używać DIČ w relacjach z kontrahentami, chyba że z adnotacją „Nie jestem czynnym podatnikiem VAT”.